|
|
lingsbureau en als zanger actief in
verschillende projectkoren in de Rand-stad. ‘In een koor werk
je samen aan een artistieke prestatie en daarbij komen veel
emoties los.’ Jacco ziet veel overeenkomsten tussen zijn
werk en de koorwereld. Het koor lijkt een ideale plek om
potentiële vrienden of zelfs een partner te ontmoeten. ‘Hoe
diverser de groep, des te groter de kans dat je mensen
tegenkomt met wie je je verwant voelt. Tijdens de wekelijkse
repetities, voor velen een hoogtepunt in de week, leren
mensen elkaar op een ontspannen manier kennen. Mocht dat nog
niet voldoende zijn, dan worden de banden in de kroeg of op
een koorweekend vaak nog wat verder aangehaald of helemaal
losgegooid. Er is geen haast, je ziet elkaar toch wel, en
van week tot week krijg je een realistischer beeld van
elkaar. Het is dus tamelijk vanzelfsprekend dat zangers die
elkaar op deze manier meemaken en samen intensief bezig
zijn, nogal eens verliefd op elkaar worden.’
Vonk
Paul (52) en Eva (50) leerden elkaar twintig jaar
geleden kennen in een groepje kennissen en huisgenoten dat
voor de lol af en toe bij elkaar kwam om vierstemmige muziek
te zingen. Eva: ’Ik zag Paul en vond hem meteen leuk. Maar
ik had net een relatie beëindigd en wilde eerst de rommel
op-ruimen. Dus het duurde wel een half jaar voor het wat
werd. Als ik nu mu-ziek hoor die we toen zongen krijg ik nog
steeds dat gevoel van die voor-zichtig opkomende
verliefdheid'. Paul: ‘Ik zong eigenlijk voor het eerst in
een koortje. Het was al zo’n feest om met geschoolde mensen
te zingen, ik voelde me meegevoerd door de muziek. En die
sprankelende alt maakte het extra feestelijk. Op een gegeven
moment sprong de vonk over… Onze dochters houden trouwens
ook erg van zingen'. Koortragiek
Romantiek in de koorwereld is niet alleen
rozengeur en maneschijn. ‘We hebben heel wat stelletjes in
ons koor’, vertelt Kirsten (27), voorzitter van een Gronings
amateurkoor, ‘maar je zult begrijpen dat ik daar niet te
openhartig over kan zijn. Het is best leuk om te zien dat
koorleden elkaar gevonden hebben, maar omdat het soms
verhoudingen betreft van mensen die al een andere relatie
hebben, maakt dat het onderwerp koorromantiek wel wat
pijnlijk. Ik zou in die gevallen eerder spreken van
‘koortragiek’. Het is natuurlijk best triest dat je goede
zangers moet laten gaan, omdat ze binnen het koor sociaal
gezien niet langer kunnen functioneren'. Jacco: ‘Deze
liaisons van reeds aangelijnde koorleden kunnen het daglicht
zelden verdra-gen en moéten dus wel geheim blijven. Als die
uitkomen, zijn de gevolgen vaak niet te overzien. Maar houd
die gevoelens maar eens vóór je, wanneer je de hele avond in
de buurt mag zijn van je verboden liefde'.
Dirigent
Relaties in de koorwereld zijn er in vele soorten
en maten. Je kunt als stelletje in een koor gaan zingen,
maar dat komt vooral bij jongere zangers verhoudingsgewijs
weinig voor. Vaak heeft de partner een andere lief-hebberij,
of zingt elders op een ander niveau. Van de relaties die in
het koor ontstaan, blijkt de houdbaarheidsdatum vaak van
korte duur. Jacco: ‘Het is niet zo moeilijk om in een koor
iemand te vinden die bij je past, maar het blijkt vaak wel
moeilijk om de relatie overeind te houden. Vooral verticale
ver-houdingen – een relatie met de dirigent of een solist –
stuiten vaak op on-begrip of jaloezie en kunnen de dynamiek
en chemie in een groep flink verstoren. Hoezeer je ook
probeert om het geheim te houden, het loopt toch vaak in de
gaten'. De verhalen van zangers die hun koor moesten
verlaten na het stuklopen van een al dan niet geheime
relatie met de dirigent zijn legio in het roddelcircuit,
maar moeilijk te achterhalen.
Energie
Een verliefdheid op de dirigent kan ook minder
dramatisch verlopen. Dat bewees Erica (45) uit Haarlem. ‘Ik
wilde al jaren in een koor zingen, maar dat was er om
allerlei redenen steeds niet van gekomen. Op een gegeven
moment ben ik met wat vrienden zelf een koor begonnen en
viavia vonden we een dirigent. Het samen zingen vond ik
geweldig, er ging een nieuwe wereld voor me open. Er was
echt een bijzondere groepschemie. We zaten na de repetitie
uren in de kroeg over allerlei persoonlijke zaken te praten
en te lachen. Er zijn veel hechte vriendschappen gegroeid
uit dat prille kamer-koor. Geen relaties trouwens. In die
sfeer van muzikale energie werd ik verliefd op de dirigent.
Ik geloof dat verliefd worden een keuze is die je zelf
maakt. Ik weet nog hoe ik de verliefdheid voelde opkomen
toen ik hoorde dat de dirigent op mannen viel. Kijk, dan is
het niet bedreigend en hoef ik er verder niks mee. Ik had
bovendien al een leuke man en kinderen. Ik heb enorm genoten
van die heimelijke verliefdheid en de energie die dat
los-maakte. Toen het over was en hij intussen niet meer onze
dirigent, heb ik het een keer verteld. Hij vond het wel
leuk. Een dirigent laat je kennismaken met allerlei emoties
die door de muziek worden opgeroepen. Dan ga je snel denken
dat hij al deze emoties ook kent en samen met jou beleeft'.
Korenwolven
Om de staalkaart compleet te maken mogen de
‘korenwolven’ hier niet ontbreken. Antoine (43) uit
Amsterdam heeft naar eigen zeggen inmiddels ruim 15 koren
‘versleten’, goed voor een welhaast vergelijkbare
hoeveelheid relaties. ‘Ik ben al in het begin van mijn
studententijd gaan zingen in een koor, terwijl mijn drie
beste vrienden lid werden van het corps. In hun ogen was ik
het brave koorknaapje, dat te soft was voor de echte wereld.
Maar daar dachten ze na een paar jaar wel anders over. Twee
van hen zingen overigens nu ook in een écht koor. Ik heb nog
altijd een mooie stem en houd erg van zingen, maar ik ben
ook snel verliefd. Ik heb die speciale spanning en aandacht
in het koor altijd heerlijk gevonden. Als de grond me voor
mijn gevoel wat te heet onder de voeten werd, ging ik weer
op zoek naar een ander koor. Ik kwam toch overal binnen,
want goede tenoren zijn nu eenmaal dun gezaaid. Bij een
koorworkshop in Hongarije ben ik dan eindelijk mijn grote
geluk tegengekomen. Hij zat helemaal in een hoekje voor het
podium. Onze dirigent dacht dat ik nekkramp had, want ik heb
tijdens dat optreden alles naar die hoek gezongen!’
Concertgebouw
Tenslotte zijn de verhoudingen met orkestleden en
andere begeleiders niet weg te denken uit de koorwereld.
Zanger Hans (51) en violiste Irene (55) verruimden hun
horizon en vonden elkaar tijdens de jaarlijks terugkerende
repetities en uitvoeringen van de Matthäus Passion in het
Concertgebouw in Amsterdam. Irene: ‘Dat is voor ons
natuurlijk de meest romantische plek op aarde. We kunnen er
altijd naartoe en die eerste momenten weer even opnieuw
beleven, heerlijk!’ Hans: ‘En dan durft ze er natuurlijk
niet bij te vertellen, dat we op de galerij zelfs tegenover
elkaar hebben gezeten, om met die muziek eens lekker
verliefd naar elkaar te kunnen kijken. Dit kan voor ons
helaas alleen nog in de zaal, want we treden nooit meer
gezamenlijk op. Alhoewel, ik bestudeer mijn baspartijen
tegenwoordig liever op mijn gitaar en mijn vrouw laat haar
viool steeds vaker liggen, omdat ze sinds kort zangles
heeft. We moeten maar zien waar dát op uitloopt. Goede kans
dat we elkaar ooit opnieuw zullen ontmoeten op het podium!’
‘Nog even met Kirsten. Ik heb het nog even nagevraagd, maar
we houden het onderwerp dus liever voor onszelf. Het enige
wat ík er nog over wil zeggen is dat het een misverstand is
om te denken dat romantiek in de koorwereld louter roze en
zijdezacht is. Dat mag je noteren!’
De namen van personen zijn omwille van de privacy
gefingeerd.
Door: Gerard Montsma
Bron: Zing Magazine, januari 2008 |
|
