|
|
prefereren ze zwaardere, stevigere muziek van oudere artiesten.
Muziek-smaak is meer afhankelijk van hoe mensen zich voelen,
dan een bron van afleiding. “Soms willen luisteraars
ontsnappen, maar meestal willen we dieper graven in wat we
ervaren”, legt Pettijohn uit. Wie bijvoorbeeld pas iemand is
verloren, zal de neiging hebben om naar een artiest te
luisteren die over het verlies van een dierbare zingt.
Pettijohn vergeleek nummers uit de Billboard Top 100, de
hitlijst in de VS, met de economische tijden. In goede jaren
stonden vaker vrolijke nummers bovenaan, zoals Santana’s
Smooth en Destiny’s Child’s Independent Women Part I eind
jaren ’90. Andere voorbeelden zijn All Shook Up van Elvis
(jaren ’50) en Like A Virgin van Madonna (jaren ’80). In het
zware jaar 2001 stond Hanging By A Moment van Lifehouse op
1. Logisch, want door de aansla-gen op het World Trade
Center verschoof de prioriteit bij mensen naar liefde en
familie.
In 2009 stond Boom Boom Pow van de Black Eyed Peas op nummer
1. Pettijohn weet niet goed wat hij met dit nummer moet.
Het is een dans-nummer, maar wel met een donkere ondertoon.
De bandleden van de Black Eyed Peas zien er volwassen uit,
dus het zou een teken kunnen zijn dat mensen nog niet over
de crisis heen zijn.
“Hoe ouder een artiest eruit ziet, des te volwassener is
zijn muziek”, zo be-schrijft Pettijohn hoe mensen denken.
Mensen kijken dan voornamelijk naar de ogen. Mensen met
kleine en wijze ogen, zoals Elton John, Nickelback en
Roberta Flack, doen het goed in crisistijden.
Door: Tim Kraaijvanger
Uit:
scientias.nl |
|
Neem
een gratis abonnement
...